21/11/15


En cumprimento da Lei de 13 de marzo do ano 1900 o alcalde de Bueu D. Miguel Nogueira presidiu unha reunión cós patróns e obreiros deste concello. O primeiro que fan é dar lectura á Real Orde que regula o traballo dos nenos menores de dezaoito anos e mulleres menores de vinte tres anos. Para controlar o cumprimento destas regulacións, e tal como recolle a Real Orde, ditos patróns e obreiros procederon á constitución dunha Xunta Local e nomeamento dos seus vogais que quedou como segue:
Vogais da patronal             Vogais dos obreiros
Juan Tapias Puig              Juan Cerviño González
Salvador Massó Ferrer    Emiterio Couso
Darío Lameiro                 Juan Abilleira Pousada
Francisco Prieto              Juan Martínez Barreiro
Manuel Fontáns              Manuel Gómez
 Manuel Martínez Veiga Jesús Bernardez
(En nome de José R. Curbera)
Tamén foron nomeados vogais os párrocos de Bueu, Juan Martínez Casamande, e de Beluso, José Ferro Baliña.
Remataron a sesión constitutiva da Xunta Local de Reformas Sociais coa elección de Secretario que recaeu en Juan Cerviño e, coma substituto deste, Salvador Massó.
As resolucións desta Xunta nas primeiras sesións, e pola influenza dos curas párrocos, estaban centradas na prohibición de traballar os domingos e festivos e así chegamos a 1903 e seguimos a ver “que a pesar do acordado por esta Xunta en sesións anteriores, é hoxe en día que se segue polos Fabricantes desta localidade admitindo ao traballo nos domingos e días festivos ás mulleres de todas as idades e nenos menores de dezaoito anos en oposición aberta ao último parágrafo do artigo 6º da Lei de Reformas sociais...”. Polo que se pide “impóñaselle aos patróns as multas correspondentes por tales infraccións”. Todo quedou en que se lle pasaría un aviso á patronal... e a partires de aquí o único que se constata son cambios de nomes dos vogais pero ningunha outra resolución nin a favor nin en contra dos traballadores nin da patronal.   

10/11/15


No ano 1907, D. Miguel Nogueira Fráguas, xuíz municipal, convocou aos veciños a unha reunión para estimulalos a participar na realización das festas patronais de San Martiño. Nesa reunión nomeáronse “comisións encargadas das subscricións e recolección de froitos como de costume, para o tal obxecto”.
A comisión da Praia pretendeu que “os festexos tivesen lugar na praza da rúa Eduardo Vincenti, e non no sitio próximo ao atrio da igrexa, onde sempre se celebraron”.  Nisto non estiveron de acordo as comisións chamadas “da aldea”, aducindo “costume inmemorial establecida polos seus antepasados”.
A comisión da Praia contratou á banda de música de Cangas dirixida por D. Fernando Costas, encargándose de iluminaras rúas e prazas durante tres días así como disparar bombas e foguetes.
La Correspondencia Gallega 8-11-1907
, as comisións “do rural, encargadas da totalidade das festas, tanto relixiosas coma cívicas, non menos celosas de manter as súas antigas costumes, contrataron á brillante banda de música que dirixe o acreditado mestre, D. Marcelino Giráldez”. E o seu programa era o seguinte:
Día 10.- Ás tres da tarde, percorrido polas rúas da citada banda saudando ás autoridades e sociedades. Ás seis da tarde solemnes vésperas con orquestra na igrexa parroquial e, rematadas estas, baile no atrio ata a noite.
Día 11.- Ás sete da mañá, salva de bombas e diana polas músicas e gaitas. Ás dez da mañá, irán as Comisións de festa, precedidas pola banda de música dende o pazo do Casal ata igrexa. Ás 11 función relixiosa na honra de San Martiño, con orquestra e voces. Ao rematar a misa, procesión xeral, onde a orquestra interpretará varios motetes alusivos ao Santo. Ás catro da tarde, salva de bombas e paseo polo atrio da igrexa , amenizado pola banda de música de Porriño. Ás seis, vésperas de San Roque, no templo, con orquestra: iluminación á veneciana e focos de luz acetileno; baile amenizado pola banda de Porriño, ata ás dez da noite.
Día 12.- Os mesmos festexos do día anterior co mesmo horario e sitio, á excepción das vésperas da igrexa.

01/11/15



A petición do Gobernador Civil (BOP de 9-1-1937) para que se informe dos monumentos, obxectos, bibliotecas, etc.  considerados como artísticos que foron derrubados despois da chegada da República (14-abril-1931).
Como resposta a esta dilixencia só se mencionou como de haber sido danado o Cruceiro de Castiñeiras (ou Morouzos). E en contestación ás preguntas do cuestionario danse as seguintes respostas:
1.      Chamase cruceiro de Castiñeiras por ser este o nome do monte onde se atopa. Dista do casco da vila uns seis quilómetros e está ao pe do camiño veciñal da Portela á Praia de Lago.
2.      Seu valor máis que artístico é sentimental, estando alumeado case constantemente con lámpadas de aceite levadas alí pola devoción. Ten a seguinte inscrición: “Esta obra mandó hacer a su costa el Capitán D. José de la Rúa –La O V.- al se  te  de  ció el día 14 septiembre 1700”.
3.      Foi derrubado en setembro de 1934 por medio de explosivos sen que puidera coñecerse o autor deste delito. Quedou esnaquizada a columna e con grandes estragos as efixies do Santo Cristo e a Dolorosa.
4.      O concello no adoptou pola súa parte medida algunha para a reconstrución.
5.      Acompáñanse 3 fotografías de como se atopa na actualidade.
6.      Foi reconstruído a expensas da Casa Massó Hermanos executando o traballo Manuel Acuña, canteiro con domicilio en Bueu.
7.      Non é preciso polo momento ningún traballo máis que os que xa se fixeron.
Asina o alcalde en Bueu a 26 de abril de 1937