Dende Bueu sentencian: O Liberalismo é pecado

Comezaba o ano 1901 e España tiña coma monarca Rexente a María Cristina de Habsburgo-Lorena e coma Presidente do Consello de Ministros ao conservador Marcelo Azcárraga. En Bueu o alcalde era Miguel Nogueira Fraguas e o xuíz de Paz o avogado Joaquín Pimentel dono do Pazo de Sta. Cruz. E como que a historia dos últimos séculos está salpicada de episodios máis ou menos virulentos na que a relixión está no epicentro da loita política polarizada, ao arredor destas datas, entre o conservadorismo^[1] e liberalismo^[2].

Calquera ocasión, calquera medio era aproveitado para a confrontación dialéctica e moito máis se estaban preto dunhas Eleccións Xerais como a que acabou co triunfo liberal de Sagasta (1901) e que en Bueu acendeu aos máis integristas^[3] que arroupados baixo as ideas de Cándido Nocedal e a revista El Siglo Futuro fan públicas, neste último medio, as súas ideas máis “clericais” e conservadoras tal como podemos ler facendo bandeira como máxima do título do libro de Sardá “El Liberalismo es pecado”:

---

[1] Tendencia política ou ideolóxica que defende a orde social, as ideas, os valores e as institucións tradicionais (RAG)

[2] Conxunto de doutrinas ou ideas que tenden a asegurar a liberdade política e de conciencia fronte ao poder do Estado (RAG)

[3] Xa dende finais do reinado de Isabel II.